Web - Windows - iPhone
پروردگارا مهربانا، نفوسی در این محفلِ روحانی در نهایتِ تبتّل و تضرّع حاضر شدیم و توجّه به ملکوتِ تو نمودیم و آرزوی تأیید و توفیق می‌نمائیم تا با یکدیگر متّحد شویم و متّفق گردیم و مانند شهد و شیر به هم بیامزیم و سبب ظهور وحدتِ عالمِ انسانی گردیم، با دلی پاک و جانی تابناک مناجات کنیم و طلبِ حاجات نمائیم. پروردگارا نظر به گناه منما به فضل و عنایتت معامله فرما، گناه ببخش عطا بفرما نارِ محبّت برافروز و پردۀ اوهام و نفس و هوی بسوز، ما را از شرّ نَفس مَحفوظ و مَصون بدار و در ظلِّ حمایتت راحت و آسایش بخش توئی مقتدر و توانا.
-حضرت عبدالبهاءخداوندِ مهربانا، اين جمع در ظلّ رحمت تو اند و اين نفوس متوجّه به ملکوت تو، خدايا بندگانيم کَرَم عنايت کن، فقرانيم از کَنزِ آسمانی بخش، نادانيم به حقايق اشياء دلالت کن، ضعيفيم قُوّتِ آسمانی رسان، فانی هستيم به عالمِ بقا در آر، محتاجيم و منتظرِ تأييد تو، اگرعنايتت رسد قطره دريا شود ذرّه آفتاب گردد، اگر از الطافت محروم ماند از هر چيز بی بهره و نصيب شود، پس عنايت کن و مرحمت فرما تا عَلَم وحدتِ عالم انسانی بلند نمائيم و نورانيّت آسمانی شرق و غرب را احاطه کند، جميع احـزاب متّحد شوند و حيات ابدی جويند و ترويجِ وحدتِ عالمِ انسانی نمايند و صلحِ عمومی انتشار دهند. توئی کريم توئی معطی توئی مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين جمع مَحضِ محبّت به اين محفل آمدند و با کمالِ حُبّ و وفاق حاضر شدند، خدايا روي‌ها را منوّر کن، ارواح را به بشارت کُبری مُستَبشَر فرما، چشم‌ها را به مشاهدۀ آياتِ هُدی روشن کن و گوش‌ها را به استماعِ ندای اعلی مُلتذّ فرما. پروردگارا، خطا کاريم تو مَغفرت کن، گنه‌کاريم تو عَفو فرما، در پناهِ خود پناه ده، نُقصان را به غُفران کامل کن، اين نفوس را از عالَمِ اوهام بِرَهان و به حقيقت دلالت بِنما تا تَحَرّیِ حقيقت کنند از عالم ناسوت دور شوند و به عالمِ مَلَکوت نزديک گردند، از جهانِ ظُلمانی به فضای نورانی در آيند، از ظُلمَاتِ اِمکان بِرَهان و به اَنوارِ لامکان مُنوّر فرما، مَظاهرِ انوار کن و مَطالعِ اثمار نما، از غير بيزار فرما و مُطّلِع بَر اَسرار نما. ای پروردگار تو آمرزگاری و دانا، تو بخشنده‌ای و توانا و توئی قادر و بينا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگارِ مهربان، اين انجمن به‌جهتِ نصرتِ کلمة‌اللّه و روح‌القدس تشکيل شده، تأييد و توفيق بخش و مؤيّد به قوّۀ آسمانی نما تا اين انجمن چون شعلۀ نورانی بر افروزد و انوارِ رحمانی مبذول دارد و اطراف را روشن کند، تعاليمِ آسمانی ترويج نمايد و به وحدتِ عالمِ انسانی خدمت کند، نفوس را از ظُلَمات عالمِ طبيعت مُنسَلِخ نمايد و به نورانيّتِ الهيّه روشن نمايد، تَعميد به روح و نور و حياتِ ابديّه بخشد.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين انجمن را روشن نما و اين جمع را شمعِ عالم کن زيرا نيّتشان خيرِ عمومی است و مقصدشان خدمت به عالمِ انسانی. ای خداوندِ مهربان، چنين انجمن سزاوارِ الطاف است و چنين جمع لايقِ فضل و موهبتِ بی پايان. توئی مقتدر و عزيز و توانا و توئی خداوند يکتا و بی همتا.
-حضرت عبدالبهاءای خداوندِ بی‌همتا، این نفوس را سرا پا نورانی و قلوبشان را رحمانی کن و جانشان را سُبحانی نما تا در جمیعِ مراتب به آنچه لایقِ این یومِ عظیم است قیام نمایند و موفّق به رضای تو شوند.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار ای آمرزگار، اين محفل به ذکر تو آراسته و اين جمع توجّه به ملکوتِ تو نموده، دلها پر مسرّت است و جان‌ها در نهايتِ بشارت. خداوند مهربانا، اين جمع را شادمان کن و در ملکوتِ خويش کامران فرما، گناه ببخش پناه بده آگاه کن و به بارگاه ملکوت درآر. توئی دهنده، توئی بخشنده و مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای خداوندِ مهربان، اين ياران سر گشتۀ کوی تواند و دلدادۀ رویِ تو و متوجّه به ملکوتِ تو، از صَهبای ايمان سرمستند و در محفلِ ميثاق جامِ اشتياق در دست، محتاجِ الطافند و مُشتاقِ مُوهبتِ آسمان. ای پروردگار، اين نفوس را مورد عنايت فرما و ملحوظِ نَظَرِ رحمانيّت کن، هر يک را شمعی روشن فرما تا به نورِ هُدی آن اقليم را منوّر نمايند، جميع را با اين عبد در عُبوديّتِ آستانِ مقدّس شريک و سهيم کن. ای پروردگار، نفوسِ ضعيفه را قوی کن و ديدۀ مشتاقان را به مشاهدۀ جمال ملکوت منوّر فرما تا کُلّ به قوّتی ملکوتی و فيضی جَبَروتی و مُوهبتی آسمانی و نَفَسی رحمانی و تأييدی ربّانی بَر خدمتت قيام نمايند، شُبَهَاتِ اهلِ اِرتِياب را زائل کنند و طالبانِ را بيانِ حجّت و برهان نمايند، مريضان را شفا دهند و فقيران را رؤوف و مهربان گردند، بيچارگان را ملجأ و مأوی شوند و افسردگان را مُشتعِل نمايند. توئی مقتدر و توانا و توئی خداوندِ مهربان.
-حضرت عبدالبهاءخداوندا مهربانا کريما رحيما، ما بندگانِ آستان توئيم و جميع در ظلّ وحدانيّت تو، آفتابِ رحمتت بر کُلّ مُشرِق و اَبرِ عِنايتت بر کُلّ می‌بارد، الطافت شاملِ کُلّ است و فَضلت رازقِ کُلّ، جميع را محافظه فرمائی و کُلّ را به‌نظرِ مَکرُمَت منظور داری. ای پروردگار، الطاف بی پايان شامل کن، نورِ هدايت برافروز، چشم‌ها را روشن کن، دلها را سُرور ابدی بخش، نفوس را روحِ تازه ده و حياتِ اَبَديّه احسان فرما، ابوابِ عرفان بگشا، نورِ ايمان تابان نما، در ظلّ عنايتت کُلّ را متّحد کن و جميع را متّفق فرما تا جميعِ انوارِ يک شمس شوند، امواجِ يک دريا گردند، اَثمارِ يک شجر شوند، از يک چشمه نوشند، از يک نسيم به اهتزاز آيند، از يک انوار اقتباس نمايند. توئی دهنده و بخشنده و توانا.
-حضرت عبدالبهاءای يـزدانِ مهربان و بخشنده و درخشندۀ زمين و آسمان، ما جمعيم پريشان تـو، مستمنديم درويشانِ تـو، آوارگانيم بيچارگان و افتادگانيم آشفتگان، افسردگانيم پژمردگان، دردمنديم درمانی بخش، رنجوريم دوائی عنايت کن، افسرده‌ايم شُعله‌‌ای ده، پژمرده‌ايم لَمعه‌ای بيفشان، بيگانه‌ايم آشنا کن، پروانه‌ايم پَرسوختۀ شمعِ وَفا فرما، تشنه‌ايم و به خونِ دل آغشته چشمۀ خوشگوار بـرسان و از آبِ حيات بنوشان، ِوَلوَلَه در شهر انداز و آشوبی در آفاق افکن تا دلها حيرانِ تو گردد و جان‌ها قربان تو.
-حضرت عبدالبهاءخداوندِ مهربانا کريما رحيما، اين جمع را به شمعِ مَحبّت روشن نما و اين نفوس را به نَفَثاتِ روح القدس زنده کن، انوارِ آسمانی ببخش و موهبتِ کُبری مَبذول دار تأييدات غيبيّه برسان و مُکاشِفاتِ روحانيّه ارزان فرما، ديده‌ها را به نورِ هُدی روشن کن و دلها را به فيوضات نا متناهی غِبطه گلشن نما، ارواح را بشارتِ کبری ده و نفوس را به موهبتِ عُظمی مفتخر نما. ای پروردگار، فقيرانيم گنجِ ملکوت ارزانی نما، ذليلانيم در ملکوتت عزيز فرما، بی سر و سامانيم در پناهت ملجأ و مأوی ده، طالبانيم به الطافِ بی پايان رهبری نما، ساکتانيم نُطقِ فَصيح بخش، بی قوّتيم قدرتِ ملکوت احسان فرما. پروردگارا آمرزگارا، خطا ببخش عَطا بده گناه بيامرز، ما را آداب رحمانی بياموز. توئی دهنده توئی بخشنده توئی مهربان.
-حضرت عبدالبهاءپروردگارا مهربانا، اين جمع توجّه به تو دارند، مناجات به سویِ تو نمايند، در نهايتِ تَضَرّع به ملکوتِ تو تَبَتّل کنند و طَلبِ عَفو و غُفران نمايند. خدايا، اين جمع را محترم کن، اين نفوس را مقدّس نما، انوارِ هدايت تابان کن، قلوب را منوّر فرما و نفوس را مُستَبشَر کن، جميع را در ملکوتِ خود داخل فرما و در دو جهان کامران نما. خدايا، ما ذليليم عزيز فرما، عاجزيم قدرت عنايت فرما، فقيريم از کَنزِ مَلکوت غَنی نما، عَليليم شفا عنايت کن. خدايا به رضای خود دلالت فرما و از شؤونِ نفس و هَوی مقدّس دار. خدايا ما را بر مَحبّت خود ثابت نما و بر جميع خَلق مهربان فرما، مُوَفّق بر خدمتِ عالمِ انسانی کن تا به جميعِ بندگانت خدمت نمائيم، جميع خلقت را دوست داريم و به جميع بشر مهربان باشيم. خدايا تـوئی مقتدر تـوئی رحيم تـوئی غفور و تـوئی بزرگوار.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين جمع را مظهرِ عواطفِ رحمانيّه فرما و مطالعِ اَلطافِ سُبحانيّه نما، از بَحرِ بی‌کران سيراب کن و از آفتابِ مَطلعِ حقيقت روشن و تابان نما، فيضی بخش که انوارش در صبح اَبَدی منتشر، عنايتی کن که آثارش در مُلکِ سَرمَدی مُشتَهَر. توئی مقتدر و توانا و توئی بخشنده و مهربان. اِنّک اَنتَ الکريمُ المتعال.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين نفوسِ طيّبۀ طاهره را ابناءِ مَلَکوت فرما و اين وُجوه نورانی را سِراج‌های رحمانی کن، اين قلوبِ زنده را سرشار از بادۀ محبّتت فرما و اين جان‌های آزاد را به بشارات کُبری فَرَح و مَسرّت بی منتهی بخش، زبان‌ها را به ذکرت ناطق کن و ديده‌ها را به مشاهده انوارِ ملکوتت روشن فرما. ای پروردگار، فيضِ آسمانی بخش و حياتِ اَبَدی کَرَم فرما و اين نُفُوس را به قوّتی ملکوتی و مُوهبتی آسمانی و اخلاقی رحمانی و مَوَاهبی سُبحانی و اِنجِذابی قلبی و بشارتی روحی و تأييدی روحُ القدسی موفّق و مؤيّد فرما. توئی مقتدر و عزيز و توانا و توئی عالم و واقف و بينا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين جمع را شمع روشن فرما و نفوس را تأييد کن، روي‌ها را نورانی نما و خوي‌ها را گلزار و گلشن فرما، جان‌ها را به نَفَثاتِ قُدس زنده کن و نُفوس را به هدايتِ کُبری نفيس فرما، بخششِ آسمانی مبذول کن و موهبتِ رحمانی شايان فرما و در کَهفِ حفظ و حمايتِ خويش محفوظ و مَصون دار، الطافِ بی پايان شامل کن و عناياتِ مخصوصه کامل فرما. توئی دهنده و بخشنده و دانا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار ای مهربان، اين دوستان مُعتَکِفِ آستانند و اين ياران از حرارتِ مَحبّت شعلۀ سوزان، به يادِ تو چون بحرِ مَوّاجند و در انجمنِ توحيد چون سِراجِ وَهّاج، هر يک موجی در بَحرِ عِنايتند و هر يک دُرجی از لئالیِ هدايت، در سحرگاه با دلی آگاه بِگريند و بِزارند و در شبانگاه به يادِ جمالت بخوابند و بيارامند، توئی بخشنده و مهربان و توئی پاينده و رحمن. ای بی‌نياز، مُردگان را بيامُرز و بازماندگان را بنواز، درماندگان را درمان شو و آزادگان را پناه و امان، از قُصور در گذر و ذُنوب ببخشا، تـو سَتّاری تـو آمرزگار.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، ابرار را بزرگوار کن و فيضِ ابدی آشکار کن، اسرار پديدار نما و انوار انتشار ده، هر دلی را همدمِ يادت کن و هر چشمی را روشن و بينا، دوستان را عزيز کن و يارانِ با فرهنگ و تميز نما، هر يک را شمعِ جمع کن و شاهدِ انجمن نما و سَروِ اين چمن کن و طاوسِ اين گُلشن نما تا جهان را تزئين بخشند و اين نورِ مُبين منتشر نمايند و جَبين به پرتوِ فيضِ قديم بيارايند. توئی مقتدر و توانا و توئی دهنده و بخشنده و بينا لا الهَ اِلّا اَنتَ الکَريمُ الرّحيم المُعطِی الفضّال.
-حضرت عبدالبهاءپروردگارا، آمرزگارا، اين بندگان را پناه توئی واقفِ اسرار و آگاه توئی، جميعِ ما عاجزيم و تو مقتدر و توانا، جميعِ ما گنه‌کاريم و توئی غافرالذّنُوب و رحيم و رحمن. پروردگارا، نَظَر به قُصور ما منما به فَضل و موهبتِ خويش معامله کن، خطاءِ ما بسيار است ولی بحرِ رحمت تو بی پايان، عجزِ ما بسيار است ولکن تأييد و توفيقِ تو آشکار، پس تأييد ده و تُوفيق بخش و ما را به آنچه سزاوار درگاهست مُوفّق نما، دلها را روشن کن و چَشم‌ها را بينا نما و گوش‌ها را شنوا کن مُردگان را زنده فرما و مريضان را شفا بخش فقيران را غَنی نما و خائفان را امنيّت بخش و ما را در ملکوتِ خويش قبول نما و به نورِ هدايت روشن کن. توئی مقتدر توئی توانا توئی کريم توئی رحيم و توئی مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين جمع ياران تو اند و به جمالِ تو مُنجذبند و به نارِ مَحبّتت مُشتَعِلند. اين نفوس را ملائکۀ آسمانی نما و به نفحۀ روح‌القدس زنده فرما، لسانی ناطق بخش و قلبی ثابت عطا فرما، قوّۀ آسمانی ده و سُنوحاتِ رحمانی بخش و مُرَوّجِ وحدتِ بشر فرما و سببِ محبّتِ و الفت عالمِ انسانی فرما تا ظُلماتِ مُهلکۀ تعصّبِ جاهلی به انوارِ شمسِ حقيقت مَحو و زائل گردد و اين جهان ظلمانی نورانی شود و اين عالمِ جسمانی پرتوِ جهانِ روحانی گيرد و اين اَلوانِ مختلفه مُبَدّل به يک رنگ گردد و آهنگِ تَسبيح به مَلکوتِ تقديسِ تو رسد. توئی مقتدر و توانا.
-حضرت عبدالبهاءخداوندا، اين نفوس را ياری کن و بزرگواری بخش و از هر قيدی عاری فرما و نگاهداری کن و دلداری ده و بـه جميع آمال و آرزو برخورداری بخش. تـوئی بخشنده و دهنده و مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای قَويّ قَدير، کُلّ در قبضۀ قدرت اسيريم، تو مُجير تو دستگير، عنايتی کن و مُوهبتی فرما ابوابِ فضل بگشا و نظرِ الطاف افکن، نسيمِ جانبخش بفرست دل‌های مشتاق را زنده کن ديده‌ها را روشن کن و ساحتِ دلها را رشک گُلزار و چمن نما، بشارت به ارواح ده و مَسرّت به جان‌ها بخش، قوّت قديمه ظاهر نما و قدرتِ عظيمه باهر، طيور نفوس را در هوای ديگر پرواز ده و مُحرِمانِ ناسوت را به اسرارِ مَلَکوت دمساز کن، قَدمِ ثابت بخش قلبِ راسخ عطا فرما، ما گنه‌کاريم تو آمرزگار ما بندگانيم تو پروردگار بی سر و سامانيم تو ملجاء و پناه، بر نشرِ نفحاتت تأييد کن، بر اعلاء کلماتت توفيق بخش، بی سران را سروران کن بينوايان را گنجِ روان بخش، ناتوانان را توانائی بخش و ضعيفان را قُوّتِ آسمانی ده. توئی پروردگار توئی آمرزگار توئی داورِ کردگار.
-حضرت عبدالبهاءدر هر نَفَسی سر به تراب عَجز و نیاز نهم و تَضرّع و زاری نمایم که ای خداوندِ بی‌نیازم و مَحرَمِ رازم و یار دلنوازم، آن یارانِ دیرین را مذاق شکرین نما و در درگاهِ احدیّتت بندۀ نازنین فرما و در دیوان علّیین صدر نشین کن. توئی حنّان توئی منّان توئی مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای خداوندِ مهربان، اين اسيرانِ زنجير مَحبّتت را دستگير شو و مَلجأ و پناه و مُجير، نَفَحاتِ قُدس از گُلشنِ عنايت بفرست و ساحتِ دلها را گُلستانِ موهبت کن و چمنستانِ حقيقت نما، از غيرِ خود بيزار کن و به راز و نياز دَمساز فرما، مورِ حَقير را سُليمانِ اِقليمِ جليل کن و ذَرّۀ فقير را اميرِ اوجِ اثير فرما، قطره را موهبتِ بحر بخش و سبزه را طراوت و لطافتِ شجرۀ اَخضَر عطا فـرمـا، کُل يارانِ تـو انـد و بندگانِ درگاهِ تو، فضل وَ جود مبذول دار و در اين يومِ مسعود تأييدِ مخصوص مشهود کن. توئی بخشنده و مهربان و درخشنده و تابان.
-حضرت عبدالبهاءای يزدانِ مهربان، سرا پا گُنَهيم و خاکِ رَهيم و مُتِضَرّع در هر صبحگهيم، ای بزرگوار، خطا بپوش و عطا ببخش، وفا بفرما، صفا عنايت کن تا نورِ هدايت تابد و پرتوِ موهبت بيفزايد، شمعِ غفران بر افروزد و پردۀ عِصيان بسوزد، صبحِ اميد دَمَد، ظلمتِ نوميد زائل گردد، نسيمِ الطاف بِوَزَد و شميمِ اِحسان مُرور نمايد، مشام‌ها مُعَطّر گردد، روي‌ها مُنَوّر شود. توئی بخشنده و مهربان و درخشنده و تابان.
-حضرت عبدالبهاءپاک يزدانا، کُلّ گُنه‌کاريم و تـو آمرزگار، جميع جامع عُيوبيم و تو کاشفِ کُروب، گناهِ اين عاصيان را در لوحِ محفوظ ثبت مفرما و از رَقّ مَنشور محو کن، نظر به اِستحقاق و اِستعداد مفرما به آنچه شايانِ آستان رحمانيّت است معامله فرما، غُفران صِفَتِ جليل است و عَفو و صَفح از اعظم نُعوتِ آن خداوند مجيد، پس گناهِ اين بيچارگان را ببخش و از قُصورِ اين عاصيان در گذر، ذَنبِ اين عبد، اعظم ذُنوب و گناهِ اين بی پناه، بزرگ‌تر از کوهِ پُر شکوه، اوّل قُصُورِ اين بی سر و سامان را ببخش پس گناهِ هر عاصی نادان. توئی بخشنده و مهربان و توئی آمرزنده و مستعان.
-حضرت عبدالبهاءای خداوند مهربان، ما گنه‌کاريم و تو آمُرزگار و ما تبهکاريم و تو عَفُوّ غَفّار، هر چند موجِ گنه اوج گرفته است ولی به عَفو و غُفرَانت معتمديم و هر چند سيلِ عِصيان در نهايتِ طُغيان است ولی به بخشش و احسانت مُتوَسّليم. ای خدای پر عطا، خطا بپوش دريای رحمت به جوش آور و جامِ مغفرت بنوشان، هر چند ظلمتِ ذُنوب شديد است ولی مَه تابانِ مَغفِرَتت بس مُنير. ای خداوند، اين مستمند را در ايوانِ بلند جای ده و ارجمند فرما و در فَلَکِ غُفران اَخترِ تابان کن و در سايۀ درختِ اميد مسکن و مأوی بخش. توئی غفور و تـوانـا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، توئی آمرزگار و ملجاء و پناهِ هر گناهکار، بيچارگانيم چاره بخش، دردمندانيم درمانی عطا فرما، بی سر و سامانيم مَلجاء و پناهی ده، گمگشتگانيم به درگاه هدايت فرما، آوارگانيم منزل و مأوائی عطا فرما. توئی مهربان توئی رحمن توئی منّان توئی مُستَعان.
-حضرت عبدالبهاءپـاک يـزدانا محبوبِ مهربـانـا، اين يـاران آشفتۀ بـویِ تو اند و سر گشتۀ کوی تو، از هر قيدی رَستند و به مَحبتِ تو پيوستند، از جهان و جهانيان بيزارند و به عشقِ تو مفتون و گرفتار، جز عنايتت هيچ دردی را درمان نخواهند و در سبيلت هيچ زخمی را مرهم نجويند، همواره آرزوی بخشش بی پايان نمايند و تمنّای الطاف بي‌کران کنند. ای بخشندۀ مهربان، اين ذليلانِ خويش را عزيز فرما و اين اسيرانِ محبّتت را امير کن و به فلکِ اثير برسان و در جانفشانی بر سريرِ عزّت ابديّه استقرار ده. توئی مقتدر و توانا و توئی بينا و شنوا. لک الحمد علی ما أَدْلَلْتَ و لک الشّکر بما وَفَيْتَ نَحمِدُک و نَشکرک علی العطاء و نَتَضَرَّعُ اليک فی کلّ صباحِ و مساء.
-حضرت عبدالبهاءای محبوبِ بی انباز، اين نفوس يارانِ تو اند و بندگانِ آستانِ تو و سرمَستِ صهبای تو اند و سرگشتۀ صحرای تو، تشنۀ سلسبيلِ تو اند و پيروان دليلِ جليلِ تو، تأييد فرما توفيق عطا کن تا آنکه هر يک آيتِ هُدی گردند و موهبتِ ملأ اعلی، مظاهرِ اسرارِ توحيد شوند و مطالعِ انوارِ تجريد، جنودِ ملکوت شوند و جيوش حيات بخشِ حيّ لايموت، سپاهِ نفس و هوی را در هم شکنند و پناهِ رحمت و تقوی جويند، سببِ حيات شوند و روحِ نجات بخشند. ای پروردگار ای آمرزگار، عنايتی فرما که کُلّ حريفان بزمِ الهی گردند و سر مستانِ بادۀ موهبتِ حضرت يزدانی.
-حضرت عبدالبهاءای خداوندِ بی نياز، اين دلها را به رازِ خويش دمساز کن و از بيگانه و خويش بی نياز فرما، از جامِ صَبوحی در صبحِ احديّت بنوشان و از جامِ الَست سرمست نما، اين بندگان واله و شيدای تو اند و اين مشتاقان آشفته و پريشان تو، سر گشتۀ کوی تو اند و پُر جَذبه در روی تو و گله آهوی تو، در بيابانِ هجران سر گَشته و سر گردان هستيم و در وادی حِرمان پريشان، بدرقۀ عنايت بفرست و پيکِ هدايت تا بوئی از کوی تو به مشام در آيد و پرتوی از رويت در کُلبِۀ احزان اين حسرت زدگان افتد، ظلمتِ ديجور به نور تبديل گردد و گُلخَنِ حِرمان گُلشنِ احسان گردد. تـوئی تـوانا و بينا و شنوا.
-حضرت عبدالبهاءای خداوند بيمانند، يارانِ عبدالبهاء را ياوری کن و گناهکاران را بزرگواری نما، بَزمِ غُفران بيارا و جامِ فضل و احسان بخش، بيچارگان و آوارگان را ملجأ و پناه ده و آگاه فرما، دستگير شو مُجير گرد تا هر اسير و فقير از خوانِ نعمتت نصيب و بهره بردارد. توئی مقتدر و توانا و توئی دهنده و بخشنده و مهربان.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، آن مشتاقان را تَجَلّی عِنايت فرما و ابوابِ موهبت بگشا، از هر آلودگی طَيّب و طاهر کن و از هر ناشايستگی آزادی بخش، قَميصِشان چون پيرهن يوسف مُعَطّر کن و خُلق و خويشان را چون جَيبِ نَسيمِ صبا پُر مُشک و عَنبَر نما به صفاتِ رحمانيّت مُتَّصِف کن و به اخلاقِ روحانيان مُتَخَلّق تـا آيـاتِ تـوحيد گردند و بَيّناتِ اشراقِ نور ربّ فريد، سببِ عِزّتِ امرِ تو گردند و علّتِ بزرگواری قدرِ خود تا شِدّتِشان به رَخا مبدّل گردد و فقرشان به غَنا، عِزّت ابديّه يابند و موهبتِ سَرمَديّه مظاهرِ تقديس گردند و مطالعِ تَنزيه از عالمِ نورانيّت و روحانيّت حکايت کنند تا جميعِ ابواب از جميعِ جهات بر وجوهشان گشوده گـردد. انّکَ انتَ القويّ القدير.
-حضرت عبدالبهاءای پـروردگار مهربـان، اين کَسان بندۀ آستانند و در نهـايتِ صدق و راستی و درستی، جامِ آمال سرشار فـرما، انـوار تـابـان کن، پـرتـوِ عنايت ببخش، مَظهَرِ موهبت بفرما، روز به روز تـرقّی بخش و الطاف افـزون فـرما تـا ايـن نفـوسِ نَفيسه به اعلـی درجۀ فلاح و نَجاح وصول بيـابند. تـوئی مقتدر و تـوئـی دهنده و بخشنده و بينا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، اين گروهِ جان نثار ياران ديرينند و با هم همدَم و همنشين، گفتگو شيرين و شکرين و بزم مانندِ بهشت بَرين، زيرا رویِ تـو جويند راهِ تـو پويند رازِ تـو گويند و هر دَم در جستجويند که آنچه شايان اين روزگار است بيابند و جهان بيارايند. ای بخشنده، چَرَنده و پَرَنده را پناهی و به رازِ درون آگاه، جويندگان را يابندگان کن و آرزومندان را شادمان فرما، تشنگان را سيراب کن و آزُردِگان را آسايشِ دل و جان بخش. ستايش تو را که راه نمودی و رهبر فرمودی و بخشش افزودی و اين مرغان را به آشيانه و لانه و کاشانۀ بلند راه بنمودی. توئی بينا و دانا و توانا و شنوا.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، خطيئات اين نفوس را عَفو کن و سَيّئاتِ اين ذليلان را سَتر نما، تو واقفی تو عالِمی تو مُطّلِعی تو آگاهی، ما گُنه‌کاريم ما خطا کاريم ما غافليم ما ذاهليم، تو عَفُوّی تو غَفوری تو بزرگواری تو آمرزگاری. اِنّک اَنتَ التّوّابُ السّتّار.
-حضرت عبدالبهاءای پـروردگار، ايـن دوستان ياران تـو اند و ايـن جمع عاشقانِ پريشان تو، مَلجَائی جز پناه تو ندارند و مَأمَنی به‌غير از بارگاه تو نجويند، پس مَدَد فرما و عنايت و نصرت فرما و هدايت و به آنچه رضای خودت است دلالت کن و بـر اَمرَت مستقيم و استوار بدار، بيچـارگانيـم آوارگانيـم درمانـدگانيـم افسردگانيـم پژمردگانيم، جانی ببخش و روانی بده، دری بگشا گشايشی بنما، سر و سامانی بخش، درد را درمانی بنما، زخم را مرهمی کن و زهر را شِکری نما، ظُلَمات را انوارکن و زحمات را راحتِ آشکار، جز تو ندانيم جز تو نجوئيم جز نامت نگوئيم جز در باديۀ مُحبّتت نپوئيم، مرحمت فرما عنايت کن هدايت بخش، اِنَّکَ اَنتَ القَويّ القَدير.
-حضرت عبدالبهاءای خداوندِ مهربان، بصيرت‌ها را روشن کن گوش‌ها را شنوا نما دل‌های مُرده را زنده کن نفوسِ خواب را بيدار نما. خداوندا ما را از هر قيدی آزاد فرما و به جهانِ نا محدود خويش دلالت کن. خداوندا عنايتی فرما که تو را بشناسيم و عاشقِ جمالِ تو باشيم، جويای شمسِ حقيقت باشيم از هر اُفقی طالع شود، طالبِ رائحۀ طَيّبه باشيم از هر گُلی انتشار يابد. خداوندا ما را از عالمِ مَحدود نجات ده و به جهانِ نا مَحدودِ خويش رسان تا در سَبيلِ تو سُلوک نمائيم، جستجوی تو نمائيم و مشاهدۀ جمال و کمالِ تو کنيم. توئی بخشنده توئی مهربان توئی قادر و توانا.
-حضرت عبدالبهاءخداوندا آمرزگارا، اين مَجمع را تأييد کن و توفيق بخش تا عالم را به نورِ اتّحاد روشن نمايد، شرق و غرب را به پرتوِ محبّت و نورِ اتّفاق مُنَوّر کند. ای بخشندۀ مهربان، دلها را به نَفَثاتِ روح‌القدس زنده کن و روي‌ها را مانندِ شمع افروخته نما تا جهان را نورانی کنند و نفوس را رحمانی نمايند. توئی بخشنده توئی دهنده و توئی مهربان.
-حضرت عبدالبهاء